“Εχει ο καιρός γυρίσματα!” Και έτσι η προγραμματισμένη πεζοπορία του Σαββάτου μεταφέρθηκε για Κυριακή! Αλλά για καλό! Καθώς ο ουρανός καθάρισε απο τη βροχή του Σαββάτου χρωμάτισε με τα πιο έντονα χρώματα το τοπίο! Βαθύ μπλέ για την απέραντη θάλασσα, ζωντανό πράσινο για τις χορταριασμένες πεδιάδες, υγρό καφέ σκούρο στις ξερολιθιές που μας οδήγησαν νοσταλγικά απο το εκκλησάκι στην Αρνη ως την απάτητη παραλία Λεύκα διαμέσου παλιών κελιών, ξεχασμένων κονακίων και μικρών σπηλιών στα βράχια, καταφύγια των μόνιμων κατοίκων των βουνών, των κατσικών. Σε όλη τη πορεία ο ποταμός της Αρνης μας υπενθύμιζε τη παρουσία του με το ηχητικό του τραγούδι. 7 route angels, 4 καθηγητές του νησιού, 4 “Ανδριώτες” που τα διαβατηριά τους γράφουν άλλες χώρες, 2 οικονομολόγοι, 2 μηχανολόγοι, έκαναν ενα σύμπλεγμα 14 ανθρώπων που με υπέρμετρο κέφι για πεζοπορία περπάτησαν, γέλασαν, κέρασαν και κεραστήκανε, συζήτησαν, έκαναν θαλασσινές ευχές που χάθηκαν στα πράσινα νερά στα Λεύκα! Στα διαλείμματα έκοψαν μερικά παιχνιδιάρικα κλαδιά, σήκωσαν ξανά και μερικές περήφανες πέτρες. Η τυχερή Ουλι ήταν η αντιπρόσωπος όλων που δοκίμασε τα κρύα αναζωγονηιτικά νερά! Η ξάπλα στα Λεύκα θα μπορούσε να κρατήσει ως το βράδυ αλλά η πορεία δεν είχε τελειώσει. Η ανάβαση προς τα Ατένι δύσκολη αλλά η πεζοπορία εν μέσω πρωτότυπων σχηματισμών στα βράχια έκανε τη πορεία στην ακτογραμμή ανάλαφρη.

Πώς γίνεται αυτό το νησί να μαζεύει πάνω του τόση ετερόκλητη ομορφιά? Πώς γίνεται να πλέκει το βουνό με τη θάλασσα? Να υφαίνει ποτάμια στις πεδιάδες? Να φέρνει κοντά ανθρώπους με διαφορετικές γλώσσες αλλά κοινές αγάπες? Την Ανδρο και το περπάτημα!

Σας περιμένουμε στην επόμενη πεζοπορία μας για να μεγαλώσει η παρέα!