Κείμενο: Γιάννης Τριδήμας, Άννα Καλατζή
Φωτογραφίες: Gerard Kramer, Αντώνης Σάσσαλος, Γεωργία Καλαίμη

2 Οκτωβρίου, ημέρα Κυριακή και μαζί με τις ευχές για καλό μήνα συνέπεσε να ξεκινάμε τη νέα πεζοπορική περίοδο με τη διοργάνωση της πρώτης φθινοπωρινής πεζοπορίας φροντίδας στη κυκλική διαδρομή ALBA. Η διαδρομή αυτή είναι ολοκαίνουργια, του «κουτιού», αφού μόλις το καλοκαίρι σηματοδοτήθηκε και περιλήφθηκε στο χάρτη μας, ενώ επί δύο χρόνο με πρωτεργάτη τον εθελοντή μας και φροντιστή της, Γιάννη Τριδήμα, και με τη συμμετοχή κατά περίπτωση εργατών του ANDROS ROUTES χορηγούμενων και μη, διανοίγονταν και με την εργασία άλλων εθελοντών μας (Αντώνη Σάσσαλου, Όλγας Καραγιάννη, Άννας Καλατζή και Gerard kramer) σηματοδοτήθηκε. Πολλές οι ευχές, λοιπόν, στο σημείο συνάντησης για την έναρξη της πεζοπορίας, που ήταν το parking της ταβέρνας στη παραλία του Βιταλίου.

Η ομάδα, αποτελούμενη από 17 άτομα, έκανε το καθιερωμένο κύκλο για τη γνωριμία και τις συστάσεις των μελών της και ευχήθηκαν όλοι «ΚΑΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ» και « ΚΑΛΟΔΙΑΒΑΤΟ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΟΥ ANDROS ROUTES». Και πράγματι ήταν καλοδιάβατο και καλοσυντηρημένο, αλλά απαιτητικό… για…. «γερούς παίκτες»!!! Λίγο περισσότερο από 12 χιλιόμετρα διαδρομή με υψομετρική 650 μέτρα, ξεκινήσαμε τη κυκλική πορεία μας δεξιόστροφα με κατεύθυνση προς Λειβάδεζα. Δεκάλεπτη στάση έγινε στην εκκλησία του Αγίου Συμεών της Λειβάδεζας, όπου η ομάδα απόλαυσε τα διάφορα super foods που είχαν για ενδυνάμωση και το ρακί που κάποιοι είχαν μαζί τους και κέρασαν, και θαύμασαν το εντυπωσιακά ανακαινισμένο εξωκκλήσι.

Η πορεία συνεχίστηκε από τον παλαιό δρόμο από Λειβάδεζα προς Γαύριο, που φτάνει σε υψόμετρο 640 μέτρων, με υπέροχη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. Στο διάσελο εκεί ψηλά μπορεί κανείς να δει από τη μια το Κάβο Ντόρο και την Εύβοια και από την άλλη το κόλπο του Γαυρίου. Ολιγόλεπτη στάση έγινε στο Σταυρό, όπου η ALBA συναντά τη πιστοποιημένη διαδρομή 14. Από εκεί το μονοπάτι κατηφορίζει προς την Αγία Κυριακή και το σχολείο του Βιταλιού και αφού περάσει από αρκετά σπίτια στο κέντρο του χωριού συνεχίζει επί το πλείστον κατά μήκος του ποταμού, μέσα από πυκνή ποταμίσια βλάστηση, σκιερά μέρη και δροσιές , επισκέπτεται δύο παλιούς νερόμυλους, μία πέτρινη τοξωτή γέφυρα, ένα εντυπωσιακό σπήλαιο με σχηματισμούς από σταλακτίτες και φτάνει ξανά στην παραλία, απ΄όπου ξεκινήσαμε.

Αξιοσημείωτο εδώ να αναφερθεί ότι το Βιτάλι έχει επτά ερειπωμένους νερόμυλους που δούλευαν χωρίς στέρνα καθ’ όσον ο ποταμός είχε άφθονο τρεχούμενο νερό όλες τις εποχές. Η διάρκεια της πεζοπορίας ήταν περισσότερο από τις προβλεπόμενες 5 ώρες, λόγω της συντήρησης , της ζέστης αλλά και του δύσκολου terrain της διαδρομής που απαιτεί προσοχή στη βάδιση και ικανούς πεζοπόρους.

Όλοι όμως οι συμμετέχοντες αποδείχθηκαν αντάξιοι των προκλήσεων του μονοπατιού και στάθηκαν στο «ύψος των περιστάσεων»…. γνωρίζοντας, βέβαια, ότι στο τέλος τους περίμενε η φανταστική θάλασσα στη παραλία του Βιταλίου, όπου έσβησαν τη κάψα του σώματος με μια απολαυστική βουτιά αλλά και η παγωμένη μπύρα στη ταβέρνα της παραλίας, μαζί με όλα τα άλλα εδέσματα που είχαν προετοιμαστεί ειδικά για τη πεζοπορική ομάδα και για τα οποία, στη διάρκεια της πεζοπορίας, μας προϊδέαζε γαργαλιστικά ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας Χρήστος Κατσίκης που πεζοπορούσε μαζί μας.

Διαβάστε την περιγραφή της διαδρομής: androsroutes.gr/vitali-ammolochos-livadeza-circular