Κείμενο: Άννα Καλατζή
Φωτογραφίες: Μαρία Λαμπριάδου, Σοφία Σταλμπουτζή
Απόδοση στα Αγγλικά: Βιολάντη Βρατσάνου

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου, με αρχόμενο νοτιά να έχει θολώσει τον ανδριώτικο ουρανό, πραγματοποιήθηκε η 12η πεζοπορία φροντίδας σε τμήμα της διαδρομής 3, που ενώνει τον όρμο Κορθίου με τη Χώρα. Η διαδρομή αυτή ήταν η κεντρική αρτηρία, που πολλά χρόνια πριν τη χρήση του αυτοκινητόδρομου, εξυπηρετούσε αποκλειστικά τη μετάβαση των κατοίκων του όρμου Κορθίου και των χωριών της περιοχής αυτής, ώστε να μεταβούν στη Χώρα για τις αγοραπωλησίες τους ή τη διεκπεραίωση των διοικητικών υποθέσεών τους, αλλά και των μαθητών του Γυμνασίου των περιοχών αυτών, για τη φοίτησή τους στο εξατάξιο Γυμνάσιο της Χώρας, που μέχρι πριν 50 χρόνια περίπου ήταν το μοναδικό. Τα αναγνώσματα από τις θύμισες αυτές των παλιών φέρνουν στο νου τους ανθρώπους μιας άλλης εποχής δύσκολη αλλά πιο ανθρώπινης, καβάλα στα μουλάρια ή πεζούς, να διασχίζουν την εύφορη κοιλάδα με τις καλοσχηματισμένες πεζούλες και τους νερόμυλους, για την οποία έχουν δημιουργηθεί και διαδοθεί πολλές ιστορίες και θρύλοι.

Τη διαδρομή μας την αρχίσαμε από το χωριό Κοχύλου, με την απίστευτη θέα κάτω στον όρμο Κορθίου και πάνω στο Επάνω Κάστρο, (το οποίο για τεχνικούς λόγους παραλείψαμε δυστυχώς να επισκεφτούμε όπως ήταν προγραμματισμένο).

Αρχίζοντας να περπατάμε στο καλά διατηρημένο από την εποχή της Λατινοκρατίας terrain, δείγμα της σημαντικότατης χρήσης της πεζοπορικής αυτής οδού στα βάθη των αιώνων, και σε λίγο κορυφώνοντας το βουνό, πήραμε τη κατηφοριά προς τα Διποτάματα. Το έντονο ανάγλυφο τοπίο, με τους νερόμυλους που στέκουν ακόμα κατά μήκος της κοίτης του ποταμού και το τοξωτό γεφύρι με τη πλούσια χλωρίδα, μαρτυρούν την έντονη αγροτική δραστηριότητα του παρελθόντος. Αξιοσημείωτοι είναι ακόμα οι εντυπωσιακοί βραχώδεις σχηματισμοί στις πλαγιές του βουνού, που σχηματίζουν φυσικά καταφύγια για τη πανίδα της περιοχής.

Επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείου Συνετίου

Σε μιάμιση ώρα περίπου φτάσαμε στο χωριό Ασυνετί, που απλώνεται πάνω από τη κοίτη του ποταμού με θέα τη φημισμένη παραλία του φυσικού κόλπου του χωριού , όπου εκβάλει το ποτάμι. Η πρόεδρος του Λαογραφικού Μουσείου του χωριού, Μαργαρίτα Κορκοδείλου, ανταποκρίθηκε με προθυμία στην επιθυμία μας να επισκεφτούμε το μουσείο με τα εκθέματα μιας άλλης εποχής , μάρτυρες επίσης του τρόπου ζωής της όχι μακρινής γενιάς των παππούδων μας.

Ολόκληρα δωμάτια σπιτιών της τότε εποχής έχουν στηθεί και αναπαριστούν με λεπτομέρεια το νοικοκυριό αυτών των ανθρώπων που πριν από εξήντα μόλις χρόνια διέσχισαν πεζοί ή έφιπποι την ίδια διαδρομή. Ακόμα και η αίθουσα του μονοθέσιου δημοτικού σχολείου με το μαυροπίνακα και τα θρανία της εποχής αυτής, αλλά και τα αγροτικά εργαλεία, τα εργόχειρα που στόλιζαν τα τραπέζια της σάλας, τα εσώρουχα με το κοφτό κέντημα και οι χαρακτηριστικές ξύλινες κορνίζες με τα πορτραίτα των προγόνων, έχουν βρει τη ξεχωριστή θέση τους στο μουσείο. Η υποδοχή της Προέδρου του Μουσείου, πληθωρική και καθαρά ανδριώτικη, με τα χειροποίητα εκπληκτικά μελομακάρονά της (δεν σταματήσαμε στο ένα…) τα τσουρέκια , τα ροφήματα, το ρακάκι και τη ζεστή φιλόξενη ατμόσφαιρα, δημιούργησε ένα κλίμα οικειότητας στην Ομάδα που έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τα εκθέματα αλλά και τα κεράσματα. Την ευχαριστούμε ιδιαίτερα για το χρόνο και τη φιλοξενία της.

Η θέα της Χώρας από νότια

Στη συνέχεια κυκλώνοντας το χωριό μέσα από τα δρομάκια του, βγήκαμε πάλι για λίγο στην άσφαλτο (η οποία πήρε τη θέση μέρους του παλιού μονοπατιού) για να μπούμε ξανά στο μονοπάτι με κατεύθυνση προς Χώρα. Δεν άργησε να ξετυλίγεται μπροστά μας η θέα της χερσονήσου με τα αρχοντικά της, το Κάτω Κάστρο στην άκρη της και το Τουρλίτη, ως σήμα κατατεθέν της. Στο σημείο αυτό αισθάνεσαι τις εναλλαγές αυτής της διαδρομής που ενώνει το Νότο με τη Κεντρική Άνδρο, το αγροτικό τοπίο με το αστικό κοσμοπολίτικο μέρος του νησιού, το Πάνω Κάστρο με το Κάτω Κάστρο, το ψαροχώρι του Νότου με την εφοπλιστική και αρχοντική Χώρα. Τόσες εναλλαγές και αντιθέσεις παντρεύονται αρμονικά στη διαδρομή 3 και σε οδηγούν ομαλά από τη μία στην άλλη…. σα να είναι κάτι απολύτως φυσικό…. γιατί αυτή είναι η ΑΝΔΡΟΣ… «Η αντίθεση της αρμονίας ή η αρμονία της αντίθεσης» !!!