“Ανακαλύψαμε την Ευρωπαϊκή Πιστοποίηση Ποιότητας για μονοπάτια “Leading Quality Trails-Best of Europe” ενώ πεζοπορούσαμε στα μονοπάτια ενός νησιού των Κυκλάδων, της Άνδρου. Αναρωτηθήκαμε για ορισμένα πράγματα: Γιατί οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εργάζονται τόσο σκληρά για να για να ενταχθούν στο σύστημα της πιστοποίησης  αυτής και ποιες χώρες είναι εκείνες που δεν έχουν μονοπάτια που να ανταποκρίνονται στα υψηλά κριτήριά της;

Η Όλγα Καραγιάννη, εκπρόσωπος της τοπικής πρωτοβουλίας Andros Routes,  μας έδειξε ένα χάρτη του νησιού της Άνδρου και μας πρότεινε μερικές διαδρομές.  Οι δύο ήταν κυκλικές, στην τρίτη μπορούσες  να φτάσεις εύκολα με ένα ταξί στο ένα άκρο (σ’ ένα μοναστήρι πάνω σε βουνό) και στην τέταρτη αφήνοντας το αυτοκίνητό σου (σε ένα πάρκιν δίπλα στη θάλασσα). Ο χάρτης που μου έδωσε ήταν εξαιρετικός.  Παρουσίαζε 20 διαδρομές με τα πόδια σε όλο το νησί (που έχει μέγιστο μήκος  γύρω στα 40 χλμ. ). Η Όλγα  επέλεξε σχετικά εύκολες διαδρομές για μας, η καθεμιά με τα δικά της σημεία ενδιαφέροντος: μια  φοβερή θέα από μεγάλο ύψος προς τη θάλασσα, μια πηγή ανάμεσα σε λεμονιές και παμπάλαιες  πέτρινες γέφυρες, και έναν αρχαίο πύργο 3.000 χρόνων.

Η συνάντησή μας με τους εθελοντές της πρωτοβουλίας Andros Routes έγινε σε ένα εστιατόριο στην παραλία του Μπατσιού. Μας είπαν πως τα τελευταία δέκα χρόνια οι άνθρωποι αυτοί εργάζονται συστηματικά ως καλά δεμένη ομάδα υπό την ονομασία Andros Routes με σκοπό την ανάπτυξη  των πεζοπορικών μονοπατιών από άκρη σε άκρη του αυτού του σχετικά μεγάλου κυκλαδίτικου νησιού.  Είναι πολύ περήφανοι για την πρόσφατη ένταξή τους στην ομάδα των κορυφαίων διαδρομών  της Ευρώπης, γνωστή ως «Leading Quality Trails. Best Trails in Europe», μαζί  με άλλες δύο περιοχές της Ελλάδας.

Μας εξήγησαν ότι ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς της ομάδας έχει να κάνει με τον ισχυρό τοπικό πληθυσμό, που αριθμεί τις 10.000. Αρκετοί από αυτούς δεν συμμερίζονται τη σημασία της διατήρησης του δικτύου των μονοπατιών. Μέρος του προβλήματος είναι ότι πολλά χωριά έχουν εγκαταλειφθεί σε μεγάλο βαθμό και παραμένουν ακατοίκητα  για μεγάλο μέρος του χρόνου. Οι αγροτικές εκτάσεις με τις χαρακτηριστικές ξερολιθιές, ένα από τα πιο όμορφα και σημαντικά στοιχεία του νησιώτικου τοπίου, βρίσκονται σε εγκατάλειψη. Η αποκατάσταση των μονοπατιών που ενώνουν τους αγρούς με τα χωριά και τα χωριά μεταξύ τους αλλά και με τα αστικά κέντρα του νησιού είναι ένας τρόπος αυτά τα μέρη να ξαναζωντανέψουν.

Μέσα σε  λίγες μέρες περπατήσαμε αρκετές διαφορετικές διαδρομές κάθε μέρα, ακολουθώντας τις συστάσεις της Ολγας. Τα μονοπάτια σε όλο το νησί είναι σηματοδοτημένα με ακρίβεια. Τα σήματα είναι μικρά αλλά τα εντοπίζεις εύκολα, κατασκευασμένα από μέταλλο ή ξύλο και διακριτικά τοποθετημένα σε διασταυρώσεις διαδρομών, εκεί όπου ο πεζοπόρος μπορεί να μην είναι σίγουρος ποιο δρόμο να ακολουθήσει. Δεν υπάρχουν περιττές ενδείξεις σε μονοπάτια όπου η διαδρομή είναι σαφής. Σε μεγάλες διασταυρώσεις σημειώνονται επίσης οι αποστάσεις καθώς και σημαντικές τοποθεσίες κατά μήκος του μονοπατιού. Το τοπίο όπου περπατήσαμε ήταν μεσογειακό, πλούσιο σε ελιές και συκιές και λεμονιές.

Τις περισσότερες μέρες (τέλη Σεπτεμβρίου) συναντήσαμε μερικούς άλλους πεζοπόρους.  Σχεδόν όλοι ήταν από τη Βόρεια Ευρώπη. Ίσως επειδή ήμασταν εκεί εκτός εποχής, ή ίσως λόγω της φύσης του νησιού, αισθανόμασταν ότι το νησί ήταν στη διάθεσή μας. Κάθε μονοπάτι που περπατήσαμε μας οδήγησε σ΄ένα όμορφο μοναστήρι ή σε παρεκκλήσια, όπου και καθόμαστε  να ξεκουραστούμε. Εξερευνήσαμε τη θάλασσα, ορατή σχεδόν από παντού πάνω στο νησί, ήπιαμε νερό πηγής και νιώθαμε υγιείς και ευχαριστημένοι από τον κόσμο. Τα απογεύματα κάναμε μπάνιο, πίναμε  καφέ, και στη συνέχεια ακολουθούσε ούζο και ελληνική σαλάτα.

Η ζωή ήταν ωραία.”